เพลงความฝันอันสูงสุดขอฝันใฝ่ในฝันอันเหลือเชื่อ ขอสู้ศึกทุกเมื่อไม่หวั่นไหว
ขอทนทุกข์รุกโรมโหมกายใจ ขอฝ่าฟันผองภัยด้วยใจทนง
จะแน่วแน่แก้ไขในสิ่งผิด จะรักชาติจนชีวิตเป็นผุยผง
จะยอมตายหมายให้เกียรติดำรง จะปิดทองหลังองค์พระปฏิมา
ไม่ท้อถอยคอยสร้างสิ่งที่ควร ไม่เรรวนพะว้าพะวังคิดกังขา
ไม่เคืองแค้นน้อยใจในโชคชะตา ไม่เสียดายชีวาถ้าสิ้นไป
นี่คือปณิธานที่หาญมุ่ง หมายผดุงยุติธรรมอันสดใส
ถึงทนทุกข์ทรมานนานเท่าใด ยังมั่นใจรักชาติองอาจครัน
โลกมนุษย์ย่อมจะดีกว่านี้แน่ เพราะมีผู้ไม่ยอมแพ้แม้ถูกหยัน
คงยืนหยัดสู้ไปใฝ่ประจัญ ยอมอาสัญก็เพราะปองเทิดผองไทยฯ
จำไม่ได้ว่าได้ยินเพลงนี้ ครั้งแรกนานเท่าไรแล้ว
รู้แค่เพียงว่าร้องได้ทุกตอนโดยไม่ต้องมีเนื้อ
ไม่เคยคิดว่าจะได้เห็นภาพเลวร้ายเหมือนสงครามในบ้านของเรา
ภาพแบบนี้เคยเห็นแต่ในข่าวต่างประเทศ นึกดีใจอยู่ลึกลึกตลอดว่า
"โชคดีแค่ไหนที่ได้เกิดเป็นคนไทย โตขึ้นมีโอกาสเรียนหนังสือ ทำงาน
ไปเที่ยวมาก็มาก ไม่อยากเปลี่ยนไปไหน อยากป็นคนไทย อยู่เมืองไทย
และดีใจที่ได้รู้จักศาสนาของพระพุทธเจ้า รู้จัก ธรรมะ "
เราคนไทย กลับมารักกัน เหมือนเดิมได้ไม๊ กลับมาทำให้บ้านเราสงบร่มเย็น
ความไม่ดี ความไม่ยุติธรรมมีอยู่ทั่วโลก มาช่วยกันคิด มาช่วยกันแก้
เหมือนที่ท่านวร พูดไง " ต้องนิ่ง ใช้สติ คิดแต่ยุบสภา แก้กฏหมาย แก้รัฐธรรมนูถแล้วจะได้อะไร
เรา (นักการเมือง ทหาร เสื้อแดง เสื้อเหลือง ...ไพร่ อำมาตย์??? )
ต้องเริ่มคิดก่อนว่าเราจะเปลี่ยนตัวเราได้อย่างไร เราจะทำประโยชน์ให้คนอื่นได้อย่างไร "
สุดท้ายแล้วนี่คือหน้าที่ของมนุษย์ทุกคนใช่หรือไม่
................... เรารัก ในหลวง.............................ค่ะ
